BOC-leden v.l.n.r. Wim, Ad, Piet, Nico en Chris.

Is de brommer een onderdeel van onze cultuur? Jazeker! Zolang onze musea het rollend verleden van Nederland koesteren en onderbrengen in musea tot behoud voor het nageslacht is er sprake van cultuur. En daar hoort de brommer ook bij, net zo goed als de tractor, de fiets of de auto een onderdeel van onze geschiedenis. Van Nederlandse bodem kennen we onder andere de Union, Batavus en Sparta. Populair waren ook de Zündapp en Kreidler.

Het onderbrengen en tonen in musea is te zien als een passieve cultuur. De mens gaat naar een museum en wil daar cultuur snuiven. De meeste leden van BOC beleven hun plezier echter in het rijden met de brommer. Een actieve cultuurbelevering zo te zeggen, waarmee ze de cultuur naar de mensen brengen. Zo niet Chris: ‘Ik vind het rijden het minst leuke aan de hobby, ik rij zelf ook zeer weinig. Ik heb zelf die tijd ook niet meegemaakt in verband met mijn leeftijd. Voor mij is de uitdaging om unieke exemplaren weer zo te krijgen als vroeger, dus met alle originele onderdelen, boutjes etc, maar niet over de top. Ik heb wel projecten die al jaren wachten op het laatste juiste onderdeel’.

Herinneringen van vroeger

Kijken we naar het verleden dat speelde de brommer een wel heel centrale rol bij het uiterlijke vertoon van jongeren. Ja, zelfs bij het veroveren van meisjes. En dan hebben we het over de tijd dat er nog geen helmplicht bestond. Bij Ad ging het toen om het uiterlijke vertoon: ‘Eerst een Mobylette EEG maar later werd er gespaard voor een Kreidler en daar werd op verschillende kermissen  dan met een groepje vetkuiven en een leren jasje en sjaaltje de show gestolen met in slagorde langs elkaar te gaan staan en even later met veel geweld weg te rijden.’ Piet ging nog een stapje verder: ‘Nou als 16 jarige de grote man uithangen, goed gekleed en een grote kuif, en naar kermissen rijden. Niet voor de attractie maar om je mooie brommer te pronken aan de meiden en een rondje te rijden’.

Hobby met uitersten

Kenmerkend aan het koesteren en rijden van een brommer is de permanente aandacht. Juist op de momenten dat je denkt dat het lekker gaat, is er weer iets kapot.

‘Een hobby mag geld kosten’ is een veel gehoord gezegde, maar zeker ook een waarheid. Het restaureren van een brommer is erg duur, en het geduld wordt aardig op de proef gesteld. Met als enige doel, de brommer weer in de staat te brengen zoals die oorspronkelijk van de fabrieksband rolde. In veel gevallen gaat dit doel verder dan het gezonde verstand. Maar de wil is er en zoals Nico het ook zegt; ‘je moet er niet aan beginnen als je niet de ultieme wil hebt om het af te ronden’. En een club kan daarbij enorm helpen. Wat de een niet weet, weet de ander. Al is het maar om adressen waar je terecht kan voor advies, onderdelen, of zomaar slappe klets.

Trots

Zonder uitzondering voelen de leden van BOC zich trots als ze samen zijn met de brommer. En dan maakt het niet uit of ze aan het toeren zijn of zomaar thuis zijn en de brommer koesteren als ware het de eerste liefde. Wim: ‘het komt voor dat ik uit automatisme een poetsdoek pak om de brommer te poetsen, terwijl er helemaal niets meer te poetsen valt. Van aanraken is dan geen sprake, want mooier wordt ie toch niet. Ik kijk er elke dag naar, als ware het een huisdier’. Nico voelt zich trots en gelukkig als hij met de club aan het toeren is: ‘wee degene die tussen mij en de brommer komt’.

Behalve de trots hebben de leden zeker gemeen dat ze gehecht zijn aan de brommer. Zelfs zo dat ze sterk het gevoel hebben iets over te willen dragen aan volgende generaties. Piet: je raakt er aan gehecht en vindt het waardevol om de volgende generatie er mee in contact te laten komen. En dat ze zeggen, onze opa had er ook zo een’.

Toekomst

Wie het weet mag het zeggen. Brommers zijn een onderdeel van onze geschiedenis en daarmee ook van onze cultuur. Misschien komt er een tijd aan dat de cultuurbeleving slechts passief is, dus achter glas. De BOC Diessen hoopt echter nog lang een actieve bijdrage te kunnen leveren door dit onderdeel van onze cultuur op straat te houden en bij de mensen te brengen. Ad verwoordt het als volgt: ‘Het is toch mooi om in clubverband, vrouwen en mannen, een ritje te gaan rijden. Het is mooi om de oude brommer in orde te houden en herinneringen van vroeger weer in je op te laten komen en de cultuur in leven houden. Want waar we ook stil staan er komen ook altijd mensen naar kijken en praten over vroeger. Zo van: vroeger had ik er ook zo een, jammer dat ik hem toen weggedaan heb’.